Sorry, door ziekte en vakantie heeft het nieuwe verhaal even op zich laten wachten. Maar daar zijn we dan weer.
In het vorige verhaal hebben jullie kunnen lezen dat we bij een miskraam terecht waren gekomen en dat we drie keuzes hadden gekregen. We waren op donderdag in het ziekenhuis, en kregen bedenktijd wat we gingen doen. We konden of maandag terecht of donderdag daarop. We kozen uiteindelijk voor donderdag ochtend. Als we hier later op terug keken was dit een foute keuze. Een week is lang als je weet dat er iets in je buik zit wat dood is zeg maar (hard gezegd).
We kregen dus 3 optie’s. Wachten tot de vrucht zichzelf afstoot, maar dat kan een hele poos duren. Maximaal 9 maanden. De tweede optie was curettage, maar dat doen ze bijna niet omdat het gevolgen kan hebben voor een volgende zwangerschap. De laatste optie was de meest mogelijke in ons geval namelijk een pil in nemen om de miskraam op te wekken. Pff dit kon heftig zijn, nou dat was zacht uitgedrukt.
We gingen naar huis met de pil. Nou om 4 uur nam ze die in. Nou alles ging goed en voor 8 uur zei ze zelfs ja voel wat krampen maar valt erg mee. Ik ben nog naar de wc gegaan. Iets na 8 uur begon het, toen moest ze rennen naar de wc. Ze heeft continue zowat op de wc gezeten. In de 3 a 4 minuten dat ze eraf was, ging ik gauw. Om weer plaats te maken voor haar. Gelukkig hadden we een noodnummer gekregen in geval van nood. Om ongeveer half 12 besloot ik te bellen of dit gewoon was. Ik kreeg als antwoord we gaan even overleggen belt u over uurtje maar terug. Nou dat uurtje hebben we niet meer gehaald, om 10 over 12 viel ze flauw. en lag ze bewusteloos. Ik heb meteen weer gebeld en ze moest met spoed komen. Dus alles in de auto naar het ziekenhuis. Daar gingen ze kijken of het ergste nog moest komen of dat al gebeurt was. Gelukkig stelde ze mij gerust om te zeggen dat ze in ieder geval moest blijven.
Na een aantal onderzoeken bleek dat ze het ergste gelukkig al wel gehad heeft maar ze zich niet goed voelde door het bloedverlies en moest ze blijven. Gelukkig heb ik haar de volgende dag weer mogen ophalen en mocht ze weer naar huis. Hierna moesten we wachten tot alles weer normaal in het ritme kwam alvorens ze weer zwanger mocht worden. Dus brak er weer een spannende tijd aan.
Hoe dit verder gaat? Blijf op de hoogte en schrijf je in voor de nieuwsbrief